ONGESCHIKT voor buschauffeur!?

Nou, vandaag naar Breng in Bemmel geweest. Een presentatie, een gesprek en een stukkie rijden. De presentatie was leuk en duidelijk. eigenlijk precies wat ik zoek. Duidelijkheid, goede arbeidsvoorwaarden en een geweldig rooster. En niet te vergeten de centjes zijn ook ruim voldoende. 

Bij de presentatie ging alles leuk. Daarna ging er een groep (3 man) rijden en bleven ik en nog een kandidaat achter voor het gesprek. Eerst ging de andere kandidaat. Ik mocht naar boven toen hij weer terug kwam. In het kantoortje aangekomen kreeg ik een gesprek met 2 heren. Eerst de standaard vragen als waarom ik de opleiding van buschauffeur wilde doen. Hoe mijn persoonlijke leven eruit zag zoals partner en dergelijke. Echt de normale vragen.

Toen kwam het. Een Casevraag, zo uit het niets.
Bij een bushalte in de buurt van diverse sportverenigingen staat een meisje van een jaar of 12 in haar sportkleding. Ze verteld dat haar kluisje is opengebroken en dat ze nu geen geld meer voor de bus heeft. Wat doe je. O ja, Het is ongeveer 6 uur, het is donker, het regent, sneeuwt en het is koud. Wat verbaast dat ik deze vraag kreeg gaat er bij mij gelijk van alles door mijn hoofd. Waarom krijg ik die vraag, wat willen ze horen. Ik besluit om te zeggen dat ik haar wel mee neem. Ja, maar ze heeft geen geld. Ik zei toen dat ik het dan zelf wel wilde betalen. Dat was een fout antwoord! Je gaat toch niet alles betalen? zeiden ze. Omdat ik dacht dat gratis vervoer niet bestaat en dit tegen alle regels in zou zijn vertelde ik. Maar als ik weet wat het standpunt van de werkgever hierin is, dan zal ik mij daar aan moeten houden toch? Dat was niet de bedoeling van de vraag. Ze wilde weten wat ik zou doen. Waarom neem je haar mee? Omdat ik het onverantwoord vindt om een klein meisje daar in het donker en in de kou te laten staan antwoorde ik.
En weer zo uit het niets een tweede Casevraag. Nu staat er geen meisje, maar een grote 2 meter lange bodybuilder. Ook hij heeft geen geld en vraagt of hij mee mag rijden naar de stad. Dan zal zijn vrouw wel betalen. Nu ik wat van de kaart was door de eerste vraag, zei ik dat ik hem niet mee zou nemen. Dan krijg je de vraag terug van, maar dat meisje neem je wel mee en hem niet? Ik antwoorde daar op dat dit een volwassen man was en die toch wel in staat zou moeten zijn om aan wat centjes voor de bus te komen. Nee dat kon hij niet. Er was niemand meer die hem kon helpen. Ik hield mijn standpunt vast en zei dat ik hem niet mee zou nemen. Wederom was dit antwoord fout! Wij zijn een dienstverlenend bedrijf. Ik had hem wél mee moeten nemen. Dus als ik het achteraf goed begrijp. Heb je geen geld, dan mag je toch mee. Nee, als hij de volgende week er weer staat dan mag je hem weigeren! Toen was ik echt de draad kwijt.
En je raad het al. Daar kwam Casevraag nummer 3.
Er stapt een man ik met een frietje. Wat doe je? Ik zei daarop dat ik de man vriendelijk zou verzoeken om dat frietje buiten de bus op te eten en de volgende bus te nemen omdat je in de bus geen friet mag eten. Ja, maar hij loopt toch door en gaat zitten. Wat doe je. Ik zou er heen gaan lopen en nogmaals verzoeken om de bus te verlaten. Nee hij blijft zitten en bied je zelf een frietje aan. Daar op zei ik dat ik door zou rijden om het niet te laten escaleren. Er zijn ook nog andere mensen in de bus. Na de rit zou ik hier een melding van maken.
Nou, hier was hij naar een reden aan het zoeken om er ook weer tegenin te gaan. Op dat moment wist ik eigenlijk al dat het de verkeerde kant op ging. Zoiets voel je.
Weer beneden aangekomen vroeg ik die andere of hij ook van die vragen had gekregen. Volmondig antwoorde hij Nee. Waarom jij wel dan? Ik had ook geen idee.

Nu was het tijd om een stukje te gaan rijden. Eerst die andere. Met de voorbanden net buiten het terrein en de instructeur stond al op de rem. Eerst de achterbanden bij de hoek en dan pas indraaien. En herhaaldelijk zeggen dat hij tegen de middenlijn moest rijden en niet te ver naar rechts. Daar was het gevaar. Dat heb ik zeker de helft van de tijd gehoord. Niets ten opzichte van die kandidaat. Die zat ook voor het eerst achter het stuur van een bus. Dus begrijpelijk dat het niet soepel gaat. Een keer de rotonde te strak en met de achterwielen over die cirkel van stenen bij de rotonde. Die er volgens mij juist liggen voor dit soort voertuigen, maar goed. 
Nu was het mijn beurt. Eerst wat vragen over wat ik nu voor een werk doe, wat mijn lengte is, mijn gewicht e.d. (?) Ja, begreep ook niet waarom. Ik mocht gaan rijden. Ook voor mij was dit de eerste keer achter het stuur van een bus. En wat ik steeds fout deed was ook de rechter kant opzoeken en wat te hard op de kruisingen en rotondes af. Een bus loopt veel langer door dan een personenauto. Ja, daar had ik wat moeite mee maar ging op het laatst wel goed. Ik rij nu ruim 60.000 per jaar. Dat krijg je er niet direct uit toch?

Weer terug gekomen zei hij dat het wel goed was gegaan. Nou, dat was beter dan het gesprek Pffff.
Na het rijden mochten we naar huis.

Eenmaal thuis ben ik de deurbel gaan aansluiten. Die had nog geen stroomvoorziening. Terwijl ik daar mee bezig was kreeg ik een telefoontje. Transdev. Heel voorzichtig vertelde ze mei dat ze niet met mij door wilde gaan. Ik was te veel aan het twijfelen bij het gesprek. Toen er in de praktijk ook te veel twijfel zat, was dat de doorslag dat ze niet met mij door wilde gaan. Ik ben echt heel rustig gebleven en heb haar bedankt dat ze mij op de hoogte heeft gebracht.

Ik begrijp er echt helemaal niets meer van. Maar we gaan door.