Over een andere boeg

Ik merk aan mijzelf dat al die 'kleine' gebeurtenissen mij nu niet echt aanzetten om dat allemaal op papier te zetten. Ik bedoel dus hier in het blog. Ik merkte dat wanneer ik voor de computer ging zitten en er een klein verhaaltje van maakte ik mij steeds meer daar over ging ergeren. Dat was dus het ultieme van je werk mee naar huis nemen. Het bleef ook nog een tijdje door sudderen  tot laat in de avond.
Nu heb ik van de week een gebeurtenis op papier moeten zetten om een gemeente duidelijk te maken hoe het met een bepaalde deelnemer in de bus gaat. Om een goed beeld te geven doe ik dat wat uitgebreider dan dat ik hier in het blog deed. Ik merkte dat het uitgebreider uittypen een soort van, noem het therapie, was en dat het daar na een plekje had en ik er niet over bleef nadenken. Dus,
Vanaf nu laat ik de kleine irritaties voor wat ze zijn er richt ik mij op de grotere gevallen. Ik vermeld daarbij natuurlijk de namen van de personen en instanties niet! Dat zou ik ook niet mogen met de huidige privacy regeltjes.

Deze berichten hebben nu hun eigen (sub) Categorie "Je maakt wat mee"